គួរវ៉ាកងធំ វគ្គទីមួយ

ពីរបីថៃ្ងបន្ទាប់ពីឆមាសចប់សព្វគ្រប់អស់ហើយ បុប្ផា និងរិទ្ធ ទៅលេងផ្ទះសម្ផស្ស។ ពេលនោះសម្ផស្ស កំពុងតែរវល់ធ្វើនំ នៅក្នុងចង្រ្កានបាយ ជាមួយម្តាយនាង ដែលជាអ្នកយកនំទៅចែកលក់ នៅផ្សារ រាល់ថៃ្ង។ សម្ផស្សនិយាយទាំងញញឹមទៅកាន់មិត្តទាំងពីរថា៖

បុប្ផា និងរិទិ្ធ ក៏ជួយសម្ផស្ស និងម្តាយនាងធ្វើនំ។ នំទាំងនោះឈ្ងុយរហូតធ្វើអោយពួកគេឃ្លានស្រក់ទឹក- មាត់ទៅហើយ។ បន្តិចក្រោយមក ម្តាយសម្ផស្សក៏និយាយថា៖

បុប្ផាបាចម្សៅដាក់រិទ្ធិ ហើយនិយាយថា៖

រិទ្ធិបាចម្សៅទៅត្រឡប់ទៅបុប្ផាវិញ។ ឃើញដូចេ្នះ សម្ផស្សមិនអាចទ្រាំបាន ក៏ចូលរួមបាចម្សៅលេង ជាមួយពួកគេដែរ។ រំពេចនោះ ម្តាយសម្ផស្សក៏ត្រឡប់មកវិញ ឃើញមុខពួកគេ ប្រឡាក់ម្សៅសពេញមុខ ក៏ស្តីអោយ៖

រិទ្ធិ និងបុប្ផាដឹងខុស ហើយក៏និយាយសុំទោស៖

ពួកគេក៏បន្តធ្វើនំតទៅទៀត។

បុប្ផានិយាយពីផែនការរបស់នាងបន្តទៀត៖

បន្ទាប់ពីបាយថ្ងៃត្រង់រួច ពួកគេទាំងបីនាក់អង្គុយខាងក្រៅញ៉ាំនំ។

បុប្ផា និងរិទិ្ធចាកចេញទៅ។ សម្ផស្សគិតក្នុងចិត្តថា ៖ សង្ឃឹមថាម៉ែអាចបង់ថ្លៃគួរវ៉ាកងអោយ ខ្ញុំបានទៅចុះ។ ថ្ងៃបន្ទាប់មកទៀតនាពេលព្រលឹមស្រាងៗ សម្ផស្ស និងម្តាយជិះម៉ូតូដឹកនំយកទៅដាក់តាម ហាងនានា។ ពួកគេត្រូវធ្វើការងារដ៏ហត់នឿយនេះ ពេញមួយព្រឹក តែបានសម្ផស្សជួយ បែបនេះ វាលឿន ហើយងាយ- ស្រួលបន្តិចដែរ។ ម្តាយសម្ផស្សក៏បានប្រមូលលុយពីការ លក់នៅសប្តាហ៍នេះផងដែរ។ សម្ផស្សសួរម្តាយនាងថា៖

បន្ទាប់ពីបាយថ្ងៃត្រង់រួច សម្ផស្សរួតរះរៀបចំធ្វើដំណើរទៅផ្សារចាស់។

សម្ផស្សបន្តដើរទារលុយតាតូបផ្សេងៗទៀត។ ម្នាក់ៗនិយាយរឿងស្រដៀងៗគ្នា។

បន្ទាប់ពីដើរបោះនំតាមតូបរួចមក សម្ផស្សអង្គុយនៅតូបលក់ ទឹកអំពៅហើយក៏បាន ផឹកទឹកអំពៅដើម្បីសម្រាក។ បន្ទាប់មក នាងរាប់លុយ។

រឿងនេះធ្វើអោយនាងពិបាកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ តើនាងគួរប្រាប់ ម្តាយនាងថាយ៉ាងណា? នេះអាចជាបញ្ហាធំសម្រាប់គ្រួសារ នាង។